نویسندگان

شاید گمان کنیم این امور در حد و حدود ما نیست و مخصوص مقربان است و این کار برای ما شدنی نیست. اما منظور من از اخلاق امری ماورائی و بیرون از توان آدمی نیست و بلکه برای بسیاری از ما امری عادی و رایج

تجربۀ خونین سال های اخیر،شخصیّتِ حلاّج را از سایه سارِ اعصار بیرون کشیده و بازاندیشی در بارۀ زندگی، عقاید و قتل فجیعِ  وی را از اهمیّت تازه ای برخوردار کرده است. بعد از حملۀ تازیان،ایرانیان اگرچه در جغرافیای اسلام زیستند،امّا در جهان ایرانی(عصر ساسانی)نیز تنفّس

رسانه‌‌‌ای شدن فسادهای اقتصادی و مالی در سال‌های پس از انقلاب اسلامی در ایران از اواخر دهه ۱۳۶۰ و اوایل دهه ۱۳۷۰ آغاز شد. به نظر می‌رسد شکل‌‌‌گیری «شرکت‌های مضاربه‌‌‌ای» نخستین مورد از فساد گسترده‌‌‌ای باشد که به‌طور مستقیم سرمایه‌‌‌های مردم عادی را هدف قرار

کلیتون کریستینسن فقید، استاد نوآوری در هاروارد، در کتاب «معمای پیشرفت» خود خاطره بامزه‌ای از کره‌جنوبی چند دهه پیش نقل می‌کند که فساد زیادی در آن شیوع داشته است. تا جایی که حافظه‌ام یاری می‌کند ماجرا مربوط به یک فروشنده بیمه‎‌نامه بود. وی برای فروش

یک بار برای همیشه باید به این پرسش پاسخ داد که وضعیت ما ایرانیان به لحاظ «منش دموکراتیک» چگونه است؟ اصلاً «دموکراسی» از کجا می‌آید؟ آیا ایرانیان شایستگی دموکراسی را ندارند؟ به ویژه نسل جدید؛ آیا «نسل زِد» چیزی از دموکراسی نمی‌فهمد؟ به گمان من

آیا از خود پرسیده‌اید: چرا آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر مسلمین جهان که در سخنرانی از یک «پیروزی تاریخی» حکومت اسلامی سخن می‌گوید، بزرگ‌ترین پیروزی آن را تاکنون نادیده گرفته است؟ این پیروزی‌ نادیده‌ گرفته‌شده که در نزدیک به سه هزار سال تاریخ ایران بی‌سابقه است، تورم نام دارد.

عدم اقبال سیاستمدار به علم اقتصاد به این دلیل است که رعایت اصول این علم قدرت او را محدود می‌کند. اقتصاد حوزهای است که اگر سیاستمدار بخواهد توصیه‌های علمی کارشناسان را اجرا کند، باید برخی محدودیت‌ها را بپذیرد چون اقتصاد دست و پای سیاستمدار را

مذموم بودن دخالت دولت در اقتصاد تنها به علت کاهش بازدهی اقتصادی نیست، بلکه عارضهٔ شاید مهم‌تر، تنگ‌کردن دایرهٔ آزادی‌‌های فردی در جامعهٔ مدنی است. افزایش اقتدار دولتی، ناگزیر تحدید آزادی و حقوق فردی را به دنبال می‌آورد. جدایی و تقابل جامعهٔ مدنی و دولت،