قطاع‌الطریق در لغت نامه دهخدا بدین معناست: راه‌زنانی که مال مسافران را به غارت برند یا قتل کنند و به فریب کشند. سابقه راهزنی دولت را بایستی در قانونی که در سال 1364 به منظور تأمین بخشی از هزینه‌های جنگ به تصویب رسید جستجو کرد:
دولت مکلف است از هر مسافری که با گذرنامه دولت جمهوری اسلامی ایران به خارج از کشور مسافرت می‌نماید برای بار اول در هر سال مبلغ 50 هزار ریال و برای بار دوم و بیشتر در همان سال مبلغ یکصد هزار ریال تحت عنوان عوارض خروج از کشور اخذ و به حساب درآمد عمومی کشور منظور نماید.
این قانون با گذشت بیش از 30 سال از پایان جنگ نه تنها به قوت خود باقی مانده بلکه در لوایح بودجه سالانه به عنوان بخشی از درآمدهای دولتی حساب ویژه‌ای برای آن باز شده است. شاید این جمله از میلتون فریدمن که هیچ چیز دائمی‌تر از برنامه‌های موقتی دولتی نیست به خوبی واقعیت وجودی دولت‌ها را بیان سازد. کافی است اندکی وقت گذاشت تا لیست بلند بالایی از این گونه قوانین! موقتی و آزمایشی که امروز به عنوان امری عادی تلقی می‌شود را استخراج کرد.
یکی دیگر از این موارد که در حال دائمی شدن است و طعم شیرین آن به شدت زیر زبان دولت‌مردان مزه کرده قانون مضحک منع تردد شبانه است قانونی که می‌رود تا این سارق بزرگ، درآمدهای حاصل از آن را به عنوان بخش ثابتی از بودجه سالانه تلقی نماید و دیر نیست که جوانک‌های شاغل در تعدادی از اندیشکده‌های اقتصادی! معلوم‌الحال در مدح آن مرثیه‌ها بسرایند.
هنوز هیچگونه آمار دقیقی از منابع حاصل از این طرح برای دولت منتشر نشده است اما آنچه مسلم است این است که در حالی که تمامی محدودیت‌های کرونایی لغو گردیده ممنوعیت‌های درآمدزا برای دولت کماکان به قوت خود باقی است در حالی که هیچگونه دلیلی بر اثرگذاری اینگونه طرح‌های در کنترل میزان شیوع کرونا وجود ندارد و جز منافع حاصل از آن برای دولت هیچ دلیل منطقی برای تداوم چنین طرح‌هایی قابل ارائه نیست لذا به یقین می‌توان گفت این طرح جز به منظور کسب درآمد برای دولت هیچ توجیه دیگری برای تداوم ندارد.
آنچه مسلم است و شک و شبهه‌ای در آن وارد نیست این است که بی‌دولتی در ایران به مرحله بسیار خطرناکی رسیده است و مردم به طور مستقیم در حال پرداخت هزینه‌های یاغی‌گری این قطاع‌الطریق‌ها هستند. قبل از آنکه شاهد تئوریزه شدن این سرقت بزرگ توسط برخی از نااقتصاددانان باشیم پایان چنین طرح‌هایی باید به مطالبه عمومی تبدیل شود به نظر می‌رسد رویه حکومت در دریدن تمامی پرده‌های شرم و حیا و دست‌اندازی به اموال مردم و سلب مالکیت و آزاد‌ی‌های نیم‌بند موجود، می‌تواند به مصادره‌های وسیع منتج شود، وقوع چنین امری از دولتی که تولدش با مصادره قرین بوده هیچگاه بعید نیست.
https://t.me/Catalax
