تجملات زندگی مدرن و جامعه مصرف گرا، جوهر رژیم چین را تغییر نمیدهد
چین دومین اقتصاد بزرگ جهان است و یکی از بزرگترین بازارهای بورس و سهام را داراست. آسمان خراشهای بلند مدرن نیز تا خط افق شهرهای پکن، تیانجین، شانگهای را پر کردهاند. این روزها میتوان انواع آخرین مدلهای اتومبیل را در خیابانهای چین یافت. شهروندان چینی نیز صاحب جدیدترین گوشیهای هوشمند هستند.
پس آیا جمهوری خلق چین یک کشور سرمایه داری مدرن است که صرفا در ظاهر نام کمونیستی را نگه داشته؟
در حالی که حزب کمونیست چین برخی از جنبههای سرمایه داری را اتخاذ کرده، چین همچنان یک کشور کمونیستی باقی مانده است : حزب کمونیست کنترل تمام سرزمین و بخش‌های کلیدی اقتصاد ملی را در دست دارد. همچنان کنترل شدید بر بیان، کلیه اجتماعات و اعتقاد وجود دارد و ساختار سیاسی رژیم چین یک دیکتاتوری لنینیستی کلاسیک است.
اگر سیاست حزب از سال ۱۹۷۸ که تحت رهبری « دنگ شیائوپنگ » بود از سوسیالیسم خالص تغییر نکرده بود؛ چین قادر نبود از رشد دو برابری تولید ناخالص داخلی در سالهای اخیر لذت ببرد. در سال ۱۹۷۸ چین اصلاحات اقتصادی را تجربه کرد.
با گذشت دههها، حزب به آرامی از کنترل کامل خود بر ابزار تولید کاست و آن را به شرکتهای خصوصی و کارآفرینان واگذار کرد. رهبر کنونی چین برنامه ۵ ساله اقتصادی اش را به عنوان « دستور العمل » در نظر گرفته است که نشان دهد حزب دیگر روش قدیمی « کنترل دولت بر اقتصاد » را دنبال نمیکند.
اما در حقیقت حزب روش « طرح جدید کنترل دولت بر اقتصاد » را دنبال میکند.
شرکتهای دولتی چینی ممکن است تنها ۳ درصد از کل شرکتها در چین امروز را تشکیل دهند، اما حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از تولیدات صنعتی را ارائه میکنند.
حزب کنترل خود بر اقتصاد کشور را با سپردن صنایع کلیدی مختلف به مقامات رده بالای حزب و به افراد خانوادهشان حفظ کرده است.
برای مثال « جیانگ میانهنگ » پسر جیانگ زمین، رهبر سابق حزب کمونیست چین، « پادشاه مخابرات » چین نامیده می‌شود. زیرا منفعت و کنترل شدیدی بر صنعت مخابرات این کشور دارد.
آمار و ارقام چشمگیر رشد تولید ناخالص داخلی چین به طور گستردهای دستکاری شده است. « لی کچیانگ »، نخست وزیر فعلی چین در سال ۲۰۰۷ گفته بود که آمار رسمی، غیر قابل اعتماد است و برای اندازه گیری بهتر رشد اقتصادی چین، باید حجم باری راه آهن، مصرف برق و مبلغ پرداخت وامهای جدید توسط بانکها را در نظر گرفت.
بسیاری از تجار رده بالای چینی از اعضای حزب کمونیست هستند که در مجلس رژیم یا نهاد مشورتی سیاسی آن خدمت میکنند. بخشی از این کار به دلیل تمایل حزب به انتخاب نخبگانِ کسب و کار چین است، اما به هر حال عضویت تجار در حزب مزایای تجاری و کسب و کار را برایشان تضمین میکند.
در راستای تعالیم مارکسیستی، حزب تنها صاحب حقیقی املاک در چین است؛ حزب زمین را به مردم اجاره میدهد و جامعه چین همچنان توسط حزب شدیداً کنترل می‌شود.
حزب بیش از دو میلیون پلیس اینترنت را جهت سانسور افکار عمومی و حفظ یک فایروال قدرتمند اینترنت برای جداسازی اینترنت چین از اینترنت جهانی استخدام کرده است. افسران کنترل جمعیت پیوسته زنان چینی را موظف میکنند که دستورات دولت را برای فرزند آوری و انجام سقط جنین اجباری دنبال کنند و افرادی که از این دستورات پیروی نمیکنند، عقیم میکند.
مخالفان رژیم و جوامع مذهبی و اعضای عادی و معمولی جامعه مدنی دشمن سیاسی حزب خوانده میشوند و با ترس و تهدیدات دائمی حزب که به اصطلاح « به چای دعوت شوند »، یعنی توسط مأموران امنیت عمومی تحت بازجویی قرار گیرند، دست و پنجه نرم میکنند.
مخالفان مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار میگیرند و اغلب برای انجام کار اجباری در بازداشتگاه به سر میبرند.
رژیم محکومیت طولانی را برای دشمنان سیاسی خود در دادگاهها رقم میزند. مخالفان برجسته رژیم برای مدت اغلب طولانی در بازداشت خانگی، دوران زندانی بودن خود را سپری میکنند.
قانون اساسی چین آزادی عقیده را تضمین میکند، اما حزب کمونیست چین قوانین خاص خود را نیز نادیده میگیرد. به عنوان مثال، « جیانگ زمین »، دبیر سابق کل حزب کمونیست در سال ۱۹۹۹ آزار و اذیت گستردهای بر علیه تمرین معنوی و صلح آمیز فالون گونگ راهاندازی کرد و یک سازمان غیرقانونی تأسیس کرد که مطمئن شود که قانون رژیم و امنیت سیستم، سیاست جیانگ را دنبال میکند.
از لحاظ سیاسی، چین هنوز هم توسط حزب لنینی سرشار از کنترل، اجرا می‌شود.
حزب کمونیست چین تنها حزب سیاسی حاکم از سال ۱۹۴۹ بوده است. احزاب دیگر تحت یک « جبهه متحد » هستند که مستقل از کمونیست نیستند.
رهبر یا دبیر کل حزب یک کابینه را اداره نمیکند، به جای بخشی از یک دفتر سیاسی، اداره مجموعهای از مقامات ارشدی را که مسئول همه تصمیمات مهم در کشور هستند، برعهده دارد. او همچنین توسط بزرگان حزب و نخبگان و نه به روشی دموکراتیک انتخاب می‌شود.
با اینکه این روزها رهبران چین با کار تجارت مشغولند، اما تا زمانی که داس و چکش از تالار بزرگ خلق نرفته است، کمونیسم به گرد و غبار تاریخ در چین سپرده نمیشود.
منبع: کافه اندیشه
در همین رابطه:
اقتصاد دوم جهان در حسرت آزادی (https://www.ecoiran.com/fa/tiny/news-50233)
▫️چین در حال حاضر دومین اقتصاد بزرگ جهان محسوب می‌شود و هیچکس نمی‌تواند قدرت چین را انکار کند. اما داستان شکل‌گیری این تاج و تخت عظیم بسیار عجیب است.
▫️طبق شایعات شروع طوفان اقتصادی چین با 12 کشاورز شروع شد. 12 کشاورزی که به طور مخفیانه خود را از دام اقتصاد دستوری سفت و سخت چین نجات دادند و نتیجه‌ای بدست آمده‌شان مسبب شروع تغییر دیدگاه در اقتصاد چین شد.
▫️اما آیا این آزادی مهمان دیگر بخش‌های زندگی مردم چین شد؟
▫️مسعود یوسف حصیرچین، پژوهشگر اقتصادی در مصاحبه با اکوایران به روی دیگر سکه دومین اقتصاد جهان پرداخت.
@ecoiran_webtv
