24.9 C
تهران
جمعه 7 مهر 1402 ;ساعت: 14:29
کافه لیبرال

چرا جمهوری‌خواهان سنا بحث ایران را ادامه دادند؟

جمهوری خواهان آمریکا با استفاده از نقطه‌ضعف‌های حکومت جمهوری اسلامی در افکار عمومی آمریکا، ادامه رأی‌گیری و بحث در سنا را تا آخرین روز، فرصتی برای قرار دادن اوباما در کنار جمهوری اسلامی و حمایت او از حکومت تهران در تقابل با اسرائیل تلقی کردند.
کاهش چشمگیر حمایت افکار عمومی امریکا از توافق اتمی دولت آمریکا با ایران به میزان تنها ۲۰ صد، جمهوری‌خواهان را تشویق کرد که همزمان با تشدید فعالیت‌های انتخاباتی آن کشور که طی آن علاوه بر تعیین سرنشین بعدی کاخ سفید، تکلیف انتخاب تمامی کرسی‌های مجلس نمایندگان و یک‌سوم کرسی‌های سنا نیز روشن خواهد شد، کارنامه سیاست خارجی اوباما را موردانتقاد قرار دهند.
جمهوری‌خواهان باوجود داشتن اطمینان خاطر از ناموفق ماندن تلاش بعدی برای خنثی کردن قدرت وتوی رییس‌جمهور و درنهایت اجرایی شدن توافق اتمی با ایران، تریبون سنا را تا آخرین روز قانونی رأی‌گیری (پایان مهلت ۶۰ روزه) وسیله حمله به سیاست خارجی اوباما و طبیعت انفعالی آن قراردادند.
پیش از آغاز بحث‌های سنا پیرامون توافق اتمی با ایران و طرح جزئیات آن، نتیجه تمامی آمارگیری‌های مؤسسات تخصصی حاکی از حمایت اکثریت افکار عمومی آمریکا از توافق یادشده بود حال‌آنکه بحث‌های سنا و همچنین طرح موضوع از سوی نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا این نسبت را به زیان توافق کاملاً تغییر داده است.

نقاط ضعف توافق با ایران

در توجیه و دفاع از توافق اتمی با تهران دولت اوباما و دمکرات‌های سنا، عملکرد انتقادپذیر حکومت اسلامی ایران را پذیرفته و ناگزیر خود را در کنار منتقدان جمهوری‌خواه خود قرار می‌دهند، با این تفاوت که استدلال می‌کنند: «خنثی ساختن خطراتمی شدن حکومت دشمن آمریکا، در جهت مصالح آمریکا است».
منتقدان استدلال می‌کنند که توافق یادشده، خطراتمی شدن جمهوری اسلامی را در میان‌مدت از میان نخواهد برد، سهل است که از راه قرار دادن امکانات مالی بیشتر در اختیار آن به تقویت دشمن آمریکا در منطقه منجر می‌شود.
طی بحث‌های سه‌شنبه‌شب سنا، جمهوری‌خواهان، امضاء توافق محرمانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با تهران را به‌شدت موردانتقاد قرار داده و دولت اوباما را از یک‌سو به سازش‌کاری با تهران و دادن امتیاز نا‌موجه برای دست یافتن به توافق اتمی و از سوی دیگر، به دور زدن قوه مقننه و پنهان‌کاری متهم ساختند.
اظهارات اخیر علی خامنه‌ای در مورد «حذف اسرائیل طی ۲۵ سال آینده» فرصت دیگری بود برای قرار دادن دولت اوباما در کنار حکومتی که حذف اسرائیل را در دستور کار خود دارد.
ادامه تلاش جمهوری خواهان برای رأی‌گیری، موافقان را در عملاً در مقابل مخالفان رأی‌گیری قرارداد.
طی یک استدلال ساده در یک جامعه دمکراتیک، حمایت از رأی دادن نمایندگان منتخب مردم به یک توافق و یا اقدام دولت (در عرصه داخلی یا خارجی) طبیعت دمکراسی، توجیه جایگاه و اهمیت قوه مقننه و درنتیجه موردحمایت افکار عمومی است، حال‌آنکه دولت اوباما و نمایندگان دمکرات سنا، برای پرهیز از شکست تلاش می‌کند که قوه مقننه را از داخل شدن در این مقوله بازدارند.

عملکرد انفعالی در سیاست خارجی

تصمیم جمهوری‌خواهان سنا برای انجام سومین رأی‌گیری، باوجود روشن بودن نتیجه آن از پیش، فرصت مطرح ساختن عملکرد دولت اوباما در حوزه سیاست خارجی را فراهم ساخت.
سناتور بانفوذ جمهوری‌خواه جان مکین ضمن انتقاد از توافق اتمی با تهران، به جنگ داخلی در سوریه پرداخت و دولت اوباما را در ایجاد وضع موجود آن کشور و آواره شدن نیمی از جمعیت و از دست رفتن جان تا ۲۵۰ هزار مردم، به دلیل استفاده نکردن از قدرت بازدارندگی آمریکا و تصمیم به خودداری از رویارویی نظامی با حکومت اسد، مقصر شمرد و همزمان حضور نظامی جمهوری اسلامی در سوریه و دفاع از حکومت اسد را در مقام مقایسه با سکوت آمریکا قرارداد.
با اشاره به سفر اخیر اوباما به ایالت آلاسکا به بهانه تغییر یک نام جغرافیایی در آن ایالت، موضوع حضور همزمان ناوهای نظامی خارجی (روسی و چینی) در نزدیکی آب‌های ساحلی آلاسکا از سوی سناتور‌ها به‌عنوان نماد ضعیف نمایی موردانتقاد قرار گرفت؛ انتقادی که با اشاره به اقدامات اخیر روسیه در سوریه برای ساختن یک فرودگاه تازه و مبادرت کرملین به ارسال تجهیزات نظامی برای دفاع از حکومت اسد در بحث‌های سنا تشدید شد.
جمهوری‌خواهان آمریکا انتظار داشتند با اقدام به رأی‌گیری برای بار سوم در سنا و ادامه طرح مباحث انتقادی در قبال توافق اتمی و عملکرد سیاست خارجی دولت اوباما، از یک‌سو بیش‌ازپیش افکار عمومی داخلی را در این زمینه با خود همراه ساخته و از سوی دیگر آمادگی روانی اعمال محدودیت‌های قانونی برای پیشگیری از لغو تحریم‌ها و مشروط ساخت لغو آن‌ها به آزادی زندانیان آمریکایی دربند حکومت اسلامی و اعلام شناسایی (نا‌ممکن) اسرائیل از سوی تهران را فراهم آورند؛ واگذاری نتیجه یک نبرد به دولت با تحمیل حداکثر هزینه به‌طرف پیروز و درعین‌حال تصمیم به ادامه جنگ با دولت ضعیف شده تا تعیین تکلیف دولت بعدی.

مطالب بیشتری که ممکن است مورد علاقه شما باشند

الگوهای تغییر جمهوری اسلامی‌؛ درس‌های «بهار عربی»

cafeliberal

آیا سیاست «فشار حداکثری» آمریکا علیه جمهوری اسلامی موثر است؟

cafeliberal

رضا شاه پهلوی؛ مردی برای تمام فصل‌ها

cafeliberal

۲۲ بهمن: نمایش حرکت انقلاب بر شانه‌ی کارگزاران کرایه‌ای

cafeliberal

آغاز کار ساعت اتمی

cafeliberal

ارزیابی عجولانه و فرصت‌طلبانه جمهوری اسلامی از «برکسیت»

cafeliberal

این وب سایت از کوکی ها برای بهبود تجربه شما استفاده می کند. ما فرض خواهیم کرد که شما با این مسئله موافق هستید ، اما در صورت تمایل می توانید انصراف دهید. تائید بیشتر بخوانید