اقتصاد پت و متی به روش‌هایی اشاره داره که رهبران کمونیست برای مدیریت جوامع‌شون استفاده می‌کردن.
مثل پت و مت که توهم دانایی داشتن و فکر می‌کردن همه چیز رو بلدن، پت و مت‌های عالم سیاست هم فکر می‌کنن اگه چند تا متخصص کنارشون باشه، می‌تونن یه کشور چند ده میلیونی رو هر جوری که بخوان اداره کنن.
مثل پت و مت که همیشه دوست داشتن چیزای خفن بسازن، مدیران پت و مت هم کل شعاراشون حول صنعتی کردن و این جور چیزاست.
پت و مت‌ها تحت هر شرایطی اقتصاد تک‌محصولی رو چیز بدی می‌دونن و حتی اگه کل کشورشون هم معدن طلا باشه، بازم خروج از اقتصاد تک‌محصولی رو اوجب واجبات می‌دونن.
درست مثل پت و مت که کل خونه زندگی‌شون رو به هم می‌ریختن تا یه چیزی درست کنن، که درست هم نمی‌شد!
پت و مت‌های سیاست هم مرغ‌شون یه پا داره و باید به هر قیمتی که شده به اهداف‌شون برسن، که نمی‌رسن.
پت و مت‌های دنیای واقعی فکر می‌کنن اگه بتونن خودشون یه چیزی رو تولید کنن، دیگه نیازی نیست که از خارج واردش کنن. زیاد مهم نیست کیفیت تولیدات‌شون خوبه و به هزینهٔ ساخت‌شون می‌ارزیده یا نه، همین که بتونن چند تا فیلم تبلیغاتی از کارخونه‌هاشون بگیرن و با یه موسیقی حماسی میکسش کنن کافیه.
مثل پت و مت که واسه همهٔ کاراشون نقشه می‌کشیدن، پت و مت‌های سیاسی هم برای همه کس و همه چیز برنامه‌ریزی می‌کنن:
برنامهٔ ۵ سالهٔ توسعه،
طرح و لایحه و قانون،
بخش‌نامه و آئین‌نامه، تهشم راه‌اندازی سامانه!
پت و مت‌ها عاشق خودکفایین.
فکر می‌کنن اگه پینه زدن کفش و کوتاه کردن موشون رو به کفاش و آرایشگر بسپارن فقیرتر می‌شن. بعدشم تحت استعمار و استثمار این جور چیزا در میان.
پت و مت‌ها حاضرن کل منابع آبی و نفتی کشورشون رو هدر بدن تا تهش با رسیدن به خودکفایی ارضاء بشن.
باری…
اگرچه قصهٔ پت و مت‌ها با مرگ مائو و سقوط شوروی تقریباً تموم شد،
اما خاطر‌ه‌اش برای همیشه با نسل بشر باقی می‌مونه.
✍️ فرزين رحیمی زنوز
➖ پژوهشگر اقتصاد سياسی
