سیاست‌گذاری به‌جای این که معطوف به آزادسازی بیشتر اقتصاد و افزایش آزادی کنش‌گران اقتصادی باشد، به سمت دولتی‌تر شدن و بسته‌تر شدن اقتصاد گام برداشته است. به‌جای این که اتکا به مکانیسم بازار آزاد بیشتر شود، حرکت سریع‌تر به سمت اقتصاد دولتی رخ داده که این بزرگترین اشتباه سیاستگذار بوده است.
اولین و بدترین سیاست در این تجربه هم ایجاد ارز ۴۲۰۰ تومانی بوده که لطمه بزرگی به اقتصاد ایران زده است. این سیاست کاملاً به نفع کاسبان داخلی تحریم بوده و رانت بزرگی برای آنان ایجاد کرده است که باعث می‌شود این گروه قدرتمند هم‌چنان بر تداوم وضع موجود پافشاری کنند.
از فروردین ۱۳۹۷ تاکنون که این سیاست وضع شد بیش از دو سال و نیم می‌گذرد و در این مدت بر همگان مشخص شده که این سیاست جز لطمه به ساختار اقتصاد و ایجاد رانت و فساد نتیجه‌ای در برنداشته اما متاسفانه دولت از این سیاست را رها نکرده است. وجود ارز ۴۲۰۰ تومانی نشان می‌دهد که سیاستگذار هنوز می‌خواهد برای کنترل قیمت کالاهای اساسی و نهاده‌های وارداتی از این سیاست مخرب و بی‌نتیجه استفاده کند. این اشتباه اول و البته بسیار بزرگی بود.
اشتباهات بعدی در محدود کردن صادرات و ممنوع کردن صدور برخی کالا به بهانه تنظیم قیمت در بازار داخل رخ داد. نتیجه این سیاست هم جز شکست نبود که در قیمت کالاهای مختلف مصرفی مردم از جمله مرغ و تخم‌مرغ خودش را نشان داده است. با این همه باز هم سیاستگذار از این تجربه شکست‌خورده، درس نگرفته است.
موسی غنی‌نژاد
متن این گفتگو 👇
https://cafe-liberal.com/pdf/ghaninejad.pdf
🆔 @ghaninejad_mousa
