یکم، این که اگر نام کلنگ را بیل بگذاریم ماهیت آن تغییری نمی کند. طرح محروم کردن مردم از خدمت اینترنت صیانت نیست. اگر بدنبال صیانت از فضای مجازی هستید لطفاً دست از سر آن بر دارید.
دوم، اصل نهم قانون اساسی را بخوانید
“اصل نهم: در جمهوری اسلامی ایران آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت اراضی
کشور از یکدیگر تفکیک ناپذیرند ۰۰۰ و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور
آزادیهای مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات، سلب کند”.
سوم، لطفاً متن سوگندی که خورده اید را مرور کنید، اصل ۶۷ قانون اساسی
“من در برابر قرآن مجید، به خدای قادر متعال سوگند یاد می کنم و با تکیه
بر شرف انسانی خویش تعهد می نمایم که پاسدار حریم اسلام و نگاهبان
دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم، ودیعه
ای را که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام
وظایف وکالت، امانت و تقوی را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای
کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشم”
آیا حفظ حقوق مردم معنی خاصی نمی دهد؟ آیا محدود کردن و محروم کردن میلیون ها نفر از خدمات اینترنتی در جهت این سوگند قرار دارد؟
چهارم، اگر بد خواهان بگویند
“در اینجا روی هر دیوار، دیوار دگر را ساخت خواهند، فزایند و نمی کاهند.” آن وقت جای گلایه ای باقی می ماند؟
پنجم، با این همه تنگنا و نا کارآیی در ارائه خدمات مفید به جامعه آیا آیندگان شما چه قضاوت خواهند کرد؟ کار مفید چندانی انجام نمی شود مردم از دست آورد تلاش و زحمت سایر ابناء بشر هم محروم می شوند.
ششم، آب در هاون کوبیدن هم خوب نیست مردم راهی برای دور زدن پیدا خواهند کرد این قانون هم به سرنوشت قوانین ممنوعیت و محدویت متعددی دچار خواهد شد که طی ده ها سال تصویب شده، پر هزینه در اجرا و بی اثر در نتیجه. خوبیت ندارد که مدعی نمایندگی مردم در جهت خلاف اراده مردم مطلب بنویسد و تصویب کند …
محمد طبیبیان
