یکی از دیدگاه‌های کلیدی من این است که ما ایرانیان گرچه به لحاظ جغرافیایی در منطقه خاورمیانه قرار گرفته‌ایم ولی در واقعیت امر به این منطقه تعلق نداریم. به عبارت دیگر کشور ایران از نظر جغرافیایی در ویران‌سرای خاورمیانه با کشورهایی چون افغانستان عراق تاجیکستان ترکمنستان و پاکستان هم مرز است و همراه با بسیاری از کشورهای عربی دیگر در این منطقه قرار گرفته است اما به لحاظ فکری و فرهنگی و تاریخی شباهت زیادی به این کشورها ندارد. زمانی بود که ما دراین منطقه تعیین کننده بودیم و تمامی این کشورها اگرچه به زبان‌های مختلف صحبت می‌کردند اما همگی از فرهنگ ما متاثر بودند. در واقع کشور ایران تمدنی را دراین منطقه به وجود آورده بود و این تمدن استراتژی لازم را داشت. الان به نظر من ایران آن استراتژی را از دست داده است و ما اکنون در این موقعیتی که به سر می‌بریم هستیم و البته به لحاظ جغرافیایی دیگر کاری نمی‌توانیم بکنیم. اما پرسش اینجاست که چگونه می شود هم در این منطقه باشیم و هم به اینجا تعلق نداشته باشیم و در ضمن زمان تعیین‌کننده تحولات آینده نیز باشیم؟ این همان جنبه استراتژیک قضیه است.
علی عظیمی نژادان
