21.7 C
تهران
جمعه 7 مهر 1402 ;ساعت: 10:00
کافه لیبرال

چرا برگزاری مناظره ها به افزایش مشارکت نمی انجامد؟

🔺 با برگزاری مناظره دوم نامزدهای ریاست جمهوری اکنون دیگر آشکار است که به احتمال زیاد جامعه با نوعی افزایش مشارکت معنادار در روزهای آتی مواجه نخواهد بود. آمار موج نهم نظر سنجی ایسپا پس از مناظره اول هم نشان داد که حدود هفتاد درصد مردم این برنامه را ندیده اند و تنها یک درصد به مجموع رای دهندگان قطعی افزوده شده است!

🔺 مناظره دوم اما نشان داد که میان نامزدها و مردم نوعی گسست گفتمانی شکل گرفته که امکان همدلی و همراهی را از طرفین سلب کرده است. از همین رو است که مسابقه نامزدها در ارائه برخی وعده ها از جمله به کار گیری وزیران زن در کابینه آینده خود نوعی شوخی و خالی بندی را به ذهن متبادر می سازد!

🔺 به نظر می رسد با چنین وضعیتی اگر تعداد نامزدهای انتخابات هم افزایش می یافت تفاوت معناداری در آمار مشارکت ایجاد نمی شد. نامزدها در ارتباط با مردم دچار لکنت شده اند و قادر نیستند اعتماد عمومی از میان رفته و سرمایه اجتماعی زوال یافته را احیاء کنند. امری که موجب شده حتی مناظره دوم هم از جدیت مناظره اول تهی باشد!

🔺 این گسست گفتمانی ناشی از این است که مردم از یک سو کشور را در معرض انواع بحران ها می بینند که جز با انجام برخی اصلاحات ساختاری در عرصه های سیاست خارجی و اقتصاد قابل حل یا تخفیف نیست و از سوی دیگر مقام ریاست جمهوری را فاقد اختیارات و قدرت لازم برای ورود به عرصه حل و فصل این مشکلات می دانند!

🔺 از سوی دیگر نامزدهای ریاست جمهوری هم از شجاعت لازم جهت بیان معضلات ساختاری کشور برخوردار نبوده و به ناچار درگیر کلی گویی های بی خاصیت و ملال آور شده اند. مردم نیازمند روشنی بخشیدن نامزدها به زنجیره بحران ساز سیاست گذاری های کشور و شجاعت ابراز قدرت نامزدها برای حل آن ها هستند!

🔺 شاید در این میان تنها حضور مصطفی تاج زاده می توانست میدان بازی را تغییر دهد. به یک معنا تنها نامزدی می توانست در افزایش معنادار مشارکت موفق باشد که قادر باشد عرصه بازی را به نحوی متفاوت از آن چه آراسته اند طراحی نموده و به معنای واقعی گفتمانی تحول آفرین را عرضه نماید!

🔺 بن بستی که از مدت ها پیش در عرصه سیاست کشور هویدا شده اگر چه ممکن است با برخی اقدامات نمایشی به طور موقت کمرنگ شود ولی با تداوم سیاست های کنونی هرگز قابل گشایش نیست. روند بیگانگی سیاسی مردم به مرزهای نگران کننده ای رسیده و اعتماد عمومی سیری قهقرایی یافته است. زنگ های خطری که از مدت ها پیش به صدا در آمده اند!

✍️ مهران صولتی

@solati_mehran

مطالب بیشتری که ممکن است مورد علاقه شما باشند

همیشه اینگونه نبوده که ما دنبال کوپن نان باشیم

cafeliberal

در ایران دولت بمعنای حقیقی وجود ندارد، کنت گوبینو

cafeliberal

آغاز نهضت اصلاح دینی

cafeliberal

نئولیبرالیسم چیست؟

cafeliberal

تأملی بر معضل اجتماعی “بیکاری” فارغ‌التحصیلان دانشگاهی

cafeliberal

بی‌ثباتی سیاسی چگونه اقتصاد را متزلزل می‌کند؟

cafeliberal

این وب سایت از کوکی ها برای بهبود تجربه شما استفاده می کند. ما فرض خواهیم کرد که شما با این مسئله موافق هستید ، اما در صورت تمایل می توانید انصراف دهید. تائید بیشتر بخوانید