جواد ظریف که تا چندی پیش چهره خندان و قابل‌اعتماد جمهوری اسلامی در محافل خارجی و رسانه‌ها معرفی می‌شد، با ادامه دروغ‌گویی‌های آشکار، نه‌تنها در مورد برنامه‌های اتمی (نظامی) جمهوری اسلامی، که در توجیه سایر عملکردهای انتقادی حکومت تهران، شهرت «سخنگوی ریاکار» را برای خود تثبیت کرده است.
ظریف و اسد تازه‌ترین فرصت برای یادآوری دروغ‌گویی‌های ظریف انتشار آمار تلفات سنگین نیروهای ایرانی در جبهه «خان طومان»، شهرکی در فاصله ۱۰ کیلومتری جنوب حلب است که حضور گسترده پیاده‌نظام جمهوری اسلامی در جنگ داخلی سوریه را ثابت می‌کند، درحالی‌که روز ۱۶ ماه فوریه، وزیر دروغ‌پرداز با حضور در جلسه پارلمان اروپا رسماً مدعی شده بود: «ایران چکمه‌ای در خاک سوریه ندارد، و نقش آن محدود به امور مستشاری است!»
دو هفته پیش از دروغ‌گویی محمدجواد ظریف در پارلمان اروپا، ۵۱ تن از نیروهای ایرانی طی عملیات نظامی مشترک با ارتش بشار اسد، و به‌قصد باز پس گرفتن مناطقی در شمال حلب از مخالفان، جان خود را ازدست‌داده بودند.
شمار تلفات نیروهای ایران در جنگ داخلی سوریه، بر اساس ارزیابی اخیر روزنامه دیلی تلگراف که با محافل نظامی بریتانیا دارای مناسبات نزدیک است، از ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ کشته برآورد میشود.
سایت «فردا» منسوب به احمد توکلی نماینده شناخته‌شده مجلس شورای اسلامی با درج گزارش درگیری‌های اخیر با نیروهای «جبهه النصره» در خان طومان، تلفات نیروهای ایرانی را هشتاد کشته معرفی کرده است.
پس از کشته شدن شماری از نفرات تیپ ۶۵ هوابرد ارتش* در جنگ داخلی سوریه، جمهوری اسلامی ماه گذشته ناگزیر شد، علاوه بر حضور نیروهای قدس وابسته به سپاه پاسداران و سربازان کرایه‌ای موسوم به تیپ فاطمیون، مدافعان حرم، و حزب‌الله لبنان، از شرکت دادن نیروهای ارتش در جبهه‌های جنگ سوریه پرده بردارد.
پس از طرح انتقاداتی در پارلمان اروپا پیرامون رفتارهای جمهوری اسلامی در منطقه، محمدجواد ظریف پس از تغییر کلاه‌شرعی، و این بار حضور در مجلس اسلامی ایران، مدعی شد: «پارلمان اروپا در شان و جایگاه اخلاقی نیست که بتواند در رابطه با وضعیت دیگر کشور‌ها (یعنی ایران) اعلام نظر کند. این پارلمان، جایگاه اندک در مناسبات اروپائی، و جایگاه بسیار حاشیه‌‌ای در مناسبات بین‌المللی دارد و لذا در موقعیتی قرار ندارد که بدان توجه چندانی شود!»
محمدجواد ظریف که شهرت دروغ‌گویی او تدریجاً جهانی شده، پیش از گرفتن رأی اعتماد از مجلس شورای اسلامی تأکید کرده بود، هرگز در مقام وزیر دروغ نگوید!
محمدجواد ظریف که حتی در مورد پرهیز از دروغ‌گویی نیز دروغ گفته، شاید به‌عنوان پیرو صادق «امام راحل»، که در هر زمان لازم متوسل به تقیه** می‌شد، ظاهراً دروغ‌گویی‌های خود را در «اجرای احکام» شرعی می‌بیند.
مچ‌گیری‌های دیگر از دروغ‌گو
یک هفته پیش از انتشار نوشته اخیر روزنامه دیلی تلگراف در مورد دروغ‌گویی محمدجواد ظریف، روزنامه واشنگتن‌پست، روز ۲۹ ماه آوریل اظهارات وی را مبنی بر اینکه «ما در ایران کسی را به خاطر عقیده و نظرش زندانی نمی‌کنیم» مورد تمسخر قرارداد و او را رسماً «دروغ‌گو» خواند.
شمار کثیری از زندانیان سیاسی، روزنامه‌نگاران به بند کشیده شده توسط حکومت اسلامی با استفاده از رسانه‌های اجتماعی و ارائه مصادیق دیگری از دروغ‌گویی‌های محمدجواد ظریف، نهادین شدن ریاکاری در گفتار و رفتارهای وزیر خارجه حکومت اسلامی را موردانتقاد قراردادند.
جواد ظریف از سوی نشریه آمریکایی واشنگتن‌پست به دلیل بی‌ارتباط خواندن نمایشگاه کاریکاتور‌های هالوکاست در تهران با دولت روحانی نیز به‌عنوان دروغ‌گو و متقلّب مورد سرزنش و انتقاد تند قرار گرفت.
در واکنش به روزنامه واشنگتن‌پست که دروغ‌گویی‌های محمدجواد ظریف را «بی‌شرمانه» خوانده بود، خبرگزاری فارس منسوب به سپاه پاسداران و منتقد ظاهری دولت روحانی، متقابلاً نشریه آمریکایی منتقد ظریف را دروغ‌گو خواند و با این پشتیبانی که مصداق زبانزدِ بی‌گناهی روباه و شهادتِ دُمش است، نشان داد جواد ظریف نه‌تنها وزیر دولت روحانی که نماینده تمام‌قد حکومت اسلامی ایران است.
محمدجواد ظریف طی اظهارنظر ریاکارانه دیگری پیرامون ۹۰۰۰ پناه‌جوی ایرانی در استرالیا، مقابل دوربین‌های تلویزیون مدعی شد: «پناه‌جویان ایرانی توسط قاچاقچی‌های انسان، دولت‌ها و یا دیگران، فریب‌خورده‌اند و به همین دلیل کشور خود را ترک کرده‌‌اند. فریب تبلیغاتی که می‌گوید، اگر ادعا کنید قربانی حقوق بشرید، از شما استقبال میشود!»
دروغ‌گویی‌های هسته‌ای
اگرچه بعد از به توافق رسیدن دولت اوباما با تهران برای حل‌وفصل فعالیت‌های اتمی مشکوک به داشتن ابعاد نظامی جمهوری اسلامی، واشنگتن و تهران پشت درهای بسته و طی مذاکرات پشت‌صحنه، چارچوب نمایشنامه مذاکرات را تدوین و برای فروش آن، روی صحنه مشترکا به دروغ‌گویی‌های متعدد، پنهان‌کاری و بزرگ‌نمایی و یا کوچک نمایی موضوع‌های مطرح‌شده و یا شرح جزئیات توافق‌ها متوسل شدند، ولی ابعاد دروغ‌گویی‌های جواد ظریف، مذاکره‌کننده ارشد جمهوری اسلامی، با همکاران آمریکایی او قابل‌مقایسه نیست.
به‌عنوان نمونه، بن رودز نطق نویس اوباما و معاون شورای امنیت ملی رییس‌جمهور آمریکا در امور روابط عمومی، هفته گذشته طی مقاله‌ای در نیویورک‌تایمز مدعی شد که دولت آمریکا در نحوه انتشار گزارش‌های مذاکرات و توافق اتمی با جمهوری اسلامی تلاش کرده صدای مخالفان توافق اتمی بازتاب کمتری نسبت به موافقانش داشته باشد.
به همین اتهام، روز جمعه ۱۳ ماه مه جیسون چافتز رییس کمیته نظارت مجلس نمایندگان آمریکا، بن رودز، مشاور اوباما را برای ادای توضیح به مجلس احضار کرد و تهدید کرد در صورت عدم حضور داوطلبانه، او را با حکم قضایی به کمیته تحقیق خواهد برد.
در سوی دیگر مذاکرات، جواد ظریف از ابتدا و در مورد تمام وجوه، ازجمله نتایج توافق و رفع تحریم‌ها، در داخل و خارج به پنهان‌کاری و دروغ‌گویی‌های آشکار متوسل شد.
ظریف مکرر و به‌دروغ مدعی شد که برنامه‌های توسعه اتمی جمهوری اسلامی هرگز هدف نظامی نداشته، بدون آنکه توضیح قانع‌کننده‌ای برای صرف ده سال وقت در شورای امنیت، تحمل صد‌ها میلیارد دلار زیان ناشی از اعمال تحریم‌ها و قبول انجام سه سال مذاکرات محرمانه و غیر محرمانه با آمریکا در مورد تعطیل کردن «برنامه‌های مشروع اتمی» جمهوری اسلامی ارائه دهد.
در مورد دلیل قبول انجام مذاکرات اتمی، ظریف طی اظهاراتی در مجلس شورای اسلامی مدعی شد: «غرب به بن‌بست رسیده بود و مقاومت مردم ایران که در انتخابات به اوج رسید، باعث شد که عقب‌‌نشینی کنند و خط قرمز خود را در خصوص منع ایران از غنی‌سازی اورانیوم زیر پا بگذارند.»
در رد اظهارات ظریف، غلامرضا مصباحی مقدم، سخنگوی «جامعه روحانیت مبارز» و نماینده مجلس نهم، روز ۱۰ ماه مه جاری گفت : «محمود احمدی‌نژاد، در دوره دوم رییس جمهوری خود در «گزارشی» به رهبر ایران گفته بود «به آخر خط رسیدیم» و «باید قطعنامه‌‌های شورای امنیت را امضا کنیم.»
محمدجواد ظریف قبول انجام مذاکرات را به «اوج مقاومت مردم ایران در انتخابات» ریاست جمهوری و روی کار آمدن روحانی نسبت می‌دهد، درحالی‌که برابر اسناد پذیرفته‌شده، مذاکرات اتمی بین آمریکا و جمهوری اسلامی با میانجیگری پادشاهی عمان، قبل از انتخابات در زمان دولت احمدی‌نژاد آغاز شد و در دولت روحانی ادامه یافت.
احمدی‌نژاد طی دو سال آخر دولت دوم خود عملاً از جریان مذاکرات اتمی کنار گذاشته‌شده بود و گفتگوها زیر نظر مستقیم علی خامنه‌ای، توسط شورای امنیت ملی رژیم و با مدیریت سعید جلیلی، دبیر این شورا صورت می‌گرفت.
روحانی و خامنه‌ای و ظریف
در حقیقت دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی و شخص محمدجواد ظریف محصول توافق کلی دیگری برای انجام مذاکرات با آمریکا و تسلیم برنامه‌های اتمی جمهوری اسلامی به شمار می‌رود و نه مبتکر آن. دلیل تن دادن به مذاکرات و تسلیم شدن نیز به انتهای خط رسیدن حکومت جمهوری اسلامی در برنامه‌ی ناکام اتمی‌اش بود که ورشکستگی اقتصادی را در برابر خود می‌دید و نه برعکس.
* تیپ نوهد ارتش ایران بانام نیروهای ویژه هوابرد (نوهد) در سال ۱۳۴۹ توسط سرلشکر خلبان منوچهر خسرو داد شکل گرفت و افراد زبده آنکه از قابلیت جنگ‌های نامتقارن برخوردار بودند بعد از پشت سرنهادن آزمون سخت و انتخاب شدن، آموزش‌های ویژه در داخل و خارج کشور می‌دیدند. این تیپ بعدها به سطح لشکر ارتقا یافت. نوهد انقلاب در سال ۱۳۷۱ به تیپ ۶۵ تغییر نام یافت. هم‌عرض این تیپ با شمار بزرگ‌تری در نیروی زمینی سپاه پاسداران نیز تجهیز شده است.
** محمّد بن مُحمّد بن نَعمان ملقب به شیخ مفید و معروف به ابن معلم، فقیه و متکلّم و از علمای برجسته شیعه سده ۴ هجری قمری در تعریف تقیه می‌گوید: تقیه مخفی کردن حق و مخفی نگاه‌داشتن اعتقاد به‌حق است؛ و پرده‌پوشی از مخالفان؛ و اینکه در مقابل ایشان کاری را که به دین یا دنیای تو ضرر می‌رساند انجام ندهی. وجوب تقیه زمانی است که بدانی، یا گمان قوی داشته باشی به تو ضرری برسد.
در جریان شورش‌های سال ۵۶ و ۵۷ که منجر به سقوط رژیم پادشاهی و روی کار آمدن حکومت اسلامی در ایران شد، آمارهای اغراق‌آمیزی از تعداد زندانیان سیاسی، کشته‌شدگان در درگیری‌های خیابانی و فساد‌های مالی انتشار می‌یافت که روح‌الله خمینی توسل به تقیه را در این رابطه پذیرفت. شماری از طرفداران به خارج گریخته ایشان نیز بعد از مدتی دروغ‌گویی‌های تبلیغاتی پیش از انقلاب را پذیرفته و حتی از این بابت از مردم ایران پوزش خواستند. منبع: کیهان لندن
